Nομικός Σύμβουλος
Το πούλησα εδώ και δυόμισι χρόνια και ακόμα μου έρχονται κλήσεις για
παραβάσεις που δεν έκανα. Και το χειρότερο, ειδοποιήσεις ότι οφείλω τα τέλη
κυκλοφορίας του. Τί συμβαίνει τέλος πάντων;
Το πουλήσατε, αλλά δεν το μεταβιβάσατε. Σύμφωνα με το άρθρο 2, παρ. 2 του
Νόμου 722/1977 όπως τροποποιήθηκε από το άρθρο 22 του Νόμου 1473/1984, για
να γίνει η μεταβίβαση της κυριότητας ενός αυτοκινήτου δεν φτάνει απλή
συμφωνία και παράδοση του πράγματος, όπως ισχύει με τα άλλα κινητά
πράγματα, αλλά χρειάζεται η συμφωνία αυτή να γράφεται στη θέση που υπάρχει
γι? αυτό το σκοπό στην άδεια κυκλοφορίας, αφού προηγουμένως έχουν πληρωθεί
στο Δημόσιο Ταμείο όλες οι προβλεπόμενες πάσης φύσως οικονομικές
επιβαρύνσεις, τόσο για τη μεταβίβαση του αυτοκινήτου, όσο και για την
έκδοση της νέας άδειας κυκλοφορίας και αφού η πληρωμή τους έχει βεβαιωθεί
από τον αρμόδιο Οικονομικό Έφορο.
Αν κάτι από όλα αυτά δεν έχει γίνει, το αυτοκίνητο δεν θεωρείται ότι έχει
μεταβιβαστεί στην κυριότητα του αγοραστή και μέχρις ότου να ολοκληρωθούν οι
πιο πάνω διατυπώσεις ο πωλητής παραμένει ιδιοκτήτης και έχει όλες τις
σχετικές ευθύνες.
O νόμος είναι σαφής και σοφός. Εκείνος που τον «τσούζει» οφείλει και να
ενεργήσει. Έτσι στην παράγραφο 3 του ίδιου άρθρου ορίζεται ότι ο πωλητής
του αυτοκινήτου που μεταβιβάστηκε με την ολοκλήρωση των πιο πάνω
διατυπώσεων, αποστέλλει ταχυδρομικά με απόδειξη τη μισή άδεια κυκλοφορίας
(το φύλλο που συμπληρώνεται η συμφωνία μεταβίβασης και βεβαιώνεται η
καταβολή των φόρων), στην υπηρεσία Συγκοινωνιών που εξέδωσε την άδεια
κυκλοφορίας, οπότε και από το χρόνο της μεταβίβασης δεν έχει καμία
υποχρέωση να πληρώσει οποιονδήποτε τρίτο από ζημία που θα κάνει το
αυτοκίνητο, ούτε έχει ευθύνη προς το Δημόσιο για οποιαδήποτε παράβαση γίνει
με αυτό. Ούτε οφείλει πλέον τέλη κυκλοφορίας.
H μισή άδεια (στο όνομα του πωλητή), που απομένει παρέχει στον αγοραστή να
κυκλοφορεί το όχημα για τριάντα μέρες από την ημέρα της μεταβίβασης. Μετά
τις τριάντα ημέρες το αυτοκίνητο, θεωρητικά τουλάχιστον, δεν είναι νόμιμο
να κυκλοφορεί.
Στην πράξη κάνουμε το αντίθετο. Ενθουσιασμένοι που ξεφορτωθήκαμε το
σαραβαλάκι μας, αφήνουμε την άδεια κυκλοφορίας με την υπογραφή μας για τη
μεταβίβαση στα χέρια του αγοραστή ή του μαντρά, μαζί με μια εξουσιοδότηση
για να κάνει τις διατυπώσεις επ? ονόματί μας και αντί για το ταχυδρομείο
τραβάμε γραμμή για την έκθεση που περιμένει προκλητικά το καινούργιο,
εκείνο που τόσο καιρό ονειρευόμαστε.
O μαντράς αργεί να πουλήσει το παλαιό μας αυτοκίνητο. Αλλά ο αγοραστής
πολλές φορές ενθουσιασμένος που το πήρε και τρέχοντας στα συνεργεία για να
το συμμαζέψει, αμελεί να πληρώσει την εφορία και να ταχυδρομήσει την άδεια
στο Υπουργείο. Μερικές φορές μάλιστα, οι πιο αετονύχηδες δεν αμελούν
καθόλου κατά λάθος.
Έτσι ο παλιός μας μηχανικός σύντροφος, παρ? ότι έχει φύγει οριστικά από τα
χέρια, την καρδιά και τη μνήμη μας, δεν έχει φύγει εντούτοις από την
κυριότητά μας για μήνες ή και μερικές φορές και για χρόνια και τα μάτια του
νόμου εξακολουθούν να τον αναγνωρίζουν στην περιουσία μας.
Σε λίγο αρχίζουν να μας έρχονται κλήσεις για παραβάσεις που κάναμε σε μέρη
της Ελλάδας που δεν έχουμε πάει ποτέ, η Εφορία ζητά κανονικά τα τέλη
κυκλοφορίας και βεβαίως μας θεωρεί ιδιοκτήτες δεύτερου και μας φορτώνει τα
αντίστοιχα τεκμήρια. Αν μας πιάσει να μην έχουμε δηλώσει το παλαιό μας
αυτοκίνητο, μας θεωρεί φοροφυγάδες και δεν θα πρέπει να εκπλαγούμε αν
κάποιο πρωί ακούσουμε την καλημέρα του κλητήρα που θα μας επιδίδει την
αγωγή εκείνου που πατήθηκε από το παλαιό αυτοκίνητό μας, αφού σύμφωνα με το
νόμο δεν ευθύνεται μόνο ο οδηγός και η ασφαλιστική εταιρία, αλλά και ο
ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου. Ακόμη δεν είναι απίθανο να δούμε και την κλήση
του Εισαγγελέα για την εγκατάλειψη από τον άγνωστο οδηγό του παλαιού μας
αυτοκινήτου, όπως βεβαίωσε ο περαστικός, που έδωσε στην Τροχαία τον αριθμό
του, ο οποίος με τη σειρά του οδήγησε τις Αρχές κατευθείαν σε εμάς. Το
άσχημο μάλιστα με όλα αυτά είναι ότι σύμφωνα με το νόμο είναι πολύ δύσκολο,
αν όχι αδύνατο, να δικαιολογηθούμε και να αποφύγουμε τις ευθύνες μας.
Όταν τελικά καταλάβουμε τί συμβαίνει και μετά από κόπους και τρεχάματα
εντοπίσουμε τον αγοραστή, αντιμετωπίζουμε μερικές φορές τη δυστροπία, την
αδιαφορία του ή την κακόπιστη άρνησή του, να ολοκληρώσει τη μεταβίβαση.
Μπορεί να μας πει ότι το αυτοκίνητο κλάπηκε ή καταστάφηκε και δεν τον
απασχολεί πλέον ή ότι έχει χάσει την άδεια ή ότι το αυτοκίνητο είχε
ελάττωμα και θέλει τα λεφτά του πίσω ή τέλος πάντων ό,τι του κατέβει. Ή
πάλι μπορεί να ανακαλύψουμε ότι ο αγοραστής χρωστά στο Δημόσιο και δεν
μπορεί να πάρει Φορολογική Ενημερότητα, οπότε το Κράτος αρνείται να δεχτεί
τη μεταβίβαση αν δεν πληρωθούν τα προς αυτό χρέη του αγοραστή. Μπλέξαμε. (O
πρώτος των υπογραφόντων επανειλημμένα και ασυγχώρητα παθών.)
Το ηθικό δίδαγμα είναι ότι, όταν συμφωνούμε την πώληση, θα πρέπει να
πηγαίνουμε επιτόπου μαζί με τον αγοραστή στην Εφορία, να πληρώνει αυτός όλα
τα σχετικά τέλη και στη συνέχεια παρουσία του να στέλνουμε την άδεια στο
Υπουργείο. Αυτό για να είναι σίγουρος και ο αγοραστής, όπως έχει κάθε δίκιο
να απαιτεί, ότι πράγματι θα το κάνουμε έγκαιρα, αφού, όπως προαναφέρθηκε,
μόνο για τριάντα ημέρες δικαιούται να κυκλοφορήσει το αυτοκίνητο με την
παλιά άδεια.
Αν πάλι δίνουμε το αυτοκίνητο σε μάντρα και ο μαντράς απαιτεί εν λευκώ
εξουσιοδότηση για να το μεταβιβάσει, ισχυριζόμενος (δίκαια), ότι δεν ξέρει
πότε θα βρει αγοραστή και πάλη η λύση είναι απλή, προκειμένου μα είναι
καλυμμένα και τα δύο μέρη.
Επεξηγηματικά στην εξουσιοδότηση που θα δώσετε προς το μαντρά θα γράψετε
ότι δεν δικαιούται να μεταβιβάσει το αυτοκίνητο μόνος του, εκτός αν
προηγουμένως σας καλέσει με τηλεγράφημα να εμφανισθείτε μέσα σε λογική
προθεσμία, που μαζί θα συμφωνήσετε, για να κάνετε τη μεταβίβαση και εσείς
δεν εμφανισθείτε. Το σωστό είναι όταν σας καλέσει, έστω και τηλεφωνικά, να
πάτε ο ίδιος, ώστε να είστε σίγουρος ότι η μεταβίβαση έγινε κανονικά.
Αν ανήκετε στην άτυχη κατηγορία των πωλητών, όπου ο αγοραστής, ενώ έχει τα
χαρτιά στα χέρια του, δυστροπεί και αρνείται εκ των υστέρων την ολοκλήρωση
της μεταβίβασης, μπορείτε να τον εξαναγκάσετε με το νόμο να το πράξει, αυτό
όμως δεν μπορεί να γίνει παρά με την παρέμβαση των Δικαστηρίων.
Εκτός από τη μεταβίβαση, παρόμοια προβλήματα μπορεί να έχετε και στην
περίπτωση κλοπής του οχήματος, ιδίως αν αυτό είναι δίκυκλο, οπότε και
συνήθως του δίνουμε λιγότερη σημασία. Για να μην μας ακολουθεί το νομικό
φάντασμά του (ο πρώτος των υπογραφόντων και εδώ παθών. Αδικαιολόγητος), η
δήλωση κλοπής προς την Αστυνομία δεν είναι αρκετή. Θα πρέπει να πάρετε από
την Αστυνομία βεβαίωση ότι δηλώσατε την κλοπή και να την πάτε στην Εφορία,
για να σας σβήσει από τα κατάστιχά της. Αν αργήσετε πολύ να δηλώσετε την
κλοπή στην Εφορία, θα οφείλετε εν τω μεταξύ τέλη κυκλοφορίας εκτός αν μαζί
με το όχημα σας είχαν κλέψει και την άδεια κυκλοφορίας και το είχατε
δηλώσει αυτό στην Αστυνομία, όταν έγινε η κλοπή.
Αυτά, αν δεν θέλετε να σας κυνηγά μια νομική Κριστίν.
ΜΑΡΚΑΤΟΣ - ΛΑΜΝΙΔΗΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ETAIPIA ΑΘΗΝΩΝ
Υπεύθυνοι Αρθρου: Δημήτρης Μαρκάτος
Γεωργία Ανανιάδου